(Ελληνικά από κάτω)

À la base, c’était un hébergement temporaire. 

Printemps 2013 : ma mère l’aperçoit le long de la route 

Trop près des voitures 

Elle se met en tête lui trouver un foyer. 

La première nuit, il n’a même pas passé le seuil de la maison. 

Petit à petit, il est rentré. 

Il a mis des mois à oser descendre jusque dans les chambres. 

Bon, c’est aussi que Lola, l’officielle, ne pouvait pas le renifler. 

Mais finalement, il est resté. 

En même temps sérieux

Vous auriez vu ses petits yeux 

Bruns et pétillants de malice 

Son sourire goguenard avec la babine droite légèrement relevée 

La langue rose qui frétille telle une hélice à remerciements 

Non mais vraiment 

Sa queue touffue (le plumeau dixit ma mère) agitée 99% du temps 

Au réveil 

Pour manger 

Pour sortir

Pour nager

L’enthousiasme au maximum 

La joie à l’état pur

Le museau qui se faufile sous ton avant-bras 

Pour te dire hé caresse-moi

Ma mère l’a prénommé Páris

Comme le prénom grec 

Páris from Paros 

C’est ce qu’on disait 

Le plus gentil 

Le plus beau 

Le plus patient 

Cajolé par des milliers d’adultes et d’enfants 

Collectionneur assidu de pommes de pin de tailles variées 

Certifié ramasseur de bâtons le plus rapide du bassin cycladique 

Et de tous les galets de toutes les plages de Méditerranée 

Baigneur enthousiaste

Mascotte, modèle photo réseaux sociaux et premier patient de la clinique vétérinaire 

Éternel compagnon de voyage 

En voiture en bateau sur la plage ou les pavés 

Toujours poli toujours sage toujours prêt 

Printemps 2024

L’hébergement temporaire a duré plus longtemps 

Et moins longtemps qu’on ne le pensait 

Parfois je crois que c’est une mauvaise blague 

Qu’il va sortir de ce trou au fond du terrain

Qu’on a dû creuser

En pleine forme 

Sans ce sale truc 

Et dire hé je rigolais 

Venez on va à la mer

J’ai envie de jouer

Et de me tortiller le cul dans le sable 

Comme avant.

Αρχικά ήταν φιλοξενία προσωρινή.

Άνοιξη 2013 : η μάνα μου τον εντοπίζει στο δρόμο,

Ξυστά απ’τα αμάξια.

Τον μαζεύει για να του βρει σπίτι.

Την πρώτη νύχτα, δεν πέρασε καν το κατώφλι του σπιτιού.

Σιγά-σιγά, μπήκε μέσα.

Χρειάστηκαν μήνες για να τολμήσει να κατέβει στα υπνοδωμάτια.

Ντάξει έφταιγε επισης ότι η Λόλα, η επίσημη, δεν μπορούσε ούτε να τον μυρίσει.

Αλλά έμεινε τελικά.

Βέβαια δεν υπήρχε περίπτωση

Αν βλέπατε αυτά τα καφετί ματάκια

Σπινθηροβόλα από σκανταλιά

Αυτό το τσαχπίνικο χαμογελάκι

με το δεξί χείλος ανασηκωμένο ελαφρώς

Τη ροζ γλωσσίτσα, προπέλα ευχαριστιών

Όχι τώρα σοβαρά

Δεν είχατε δει πιο φουντωτή ουρά (ξεσκονόπανο έλεγε η μαμά)

Να κουνιέται συνεχώς

Το πρωί

Για βόλτα

Για μπάνιο

Για φαί

Ο ορισμός του ενθουσιασμού

Εκατό τοις εκατό καθαρή χαρά

Η μουσούδα του να σε σκουντάει

Για να σου πει « γειά θέλω χάδια »

Η μάνα μου τον έβγαλε Πάρη

Ο Πάρης απ’την Πάρο

Έτσι λέγαμε.

Ο πιο γλυκός

Ο πιο κούκλος

Ο πιο υπομονετικός

Αγκαλιάστηκε από χιλιάδες ενήλικες και παιδιά

Σε όλα τα σοκάκια

Σε όλα τα νησιά

Μανιώδης συλλέκτης κουκουναριών όλων των μεγεθών

Πιστοποιημένος ως ο ταχύτερος συλλέκτης ραβδιών όλων των Κυκλάδων

Και του κάθε βότσαλου κάθε παραλίας του Αιγαίου

Ενθουσιώδης κολυμβητής

Μασκότ, μοντέλο και πρώτος πελάτης

της ΦΕΠ κτηνιατρικής κλινικής

Αιώνιος σύντροφος στα ταξίδια

Στο αμάξι, στο καράβι, στην παραλία και στις πλατείες

Στο ντους κρυμμένος από βαρελότα μολότωφ και υψηλές θερμοκρασίες

Πάντα καλός, πάντα ήρεμος, πάντα έτοιμος.

Άνοιξη 2024

Η προσωρινή φιλοξενία κράτησε περισσότερο

Και λιγότερο απ όσο νομίζαμε.  

Ωρες ώρες νομίζω πως είναι ένα κακόγουστο αστείο

Ότι κάποια στιγμή θα βγεί

από αυτήν την τρύπα στο κτήμα

Που σκάψαμε

Περδίκι πάλι, μια χαρά

Χωρίς εκείνο το πράμα

Και θα πει πλάκα σας έκανα

Άντε πάμε στη θάλασσα

Θέλω να κάνω λακκούβες

Και να στριφογυρίσω τον κώλο μου στην άμμο

Όπως παλιά.